Dzięki uprzejmości Kostka prezentujemy p…

Informacja Od:
Źródło by Pogłos
Data Utworzenia: 2018-03-28 12:16:56

Dzięki uprzejmości Kostka prezentujemy pierwszy z kilku tekstów o Ploho. Nie często trafia się taki koncert oraz tak dogłębna analiza kapeli. Czytajcie i widzimy się wieczorem!

Betonowe krajobrazy są organicznym środowiskiem chłopaków z zespołu PLOHO, który przed kilku laty narodził się w mieście potocznie zwanym Nowosybem. „Moim domem i twoim domem są blokowiska” – śpiewają. „Klatka schodowa – słyszę czyjeś kroki/Zawsze tu żyłem i nie pękałem/choć na wszystkich piętrach mieszkają wrogowie/Jedni stukają w kaloryfer – inni donoszą”. To kalambur, bo czasownik stuczat’ znaczy w języku rosyjskim zarówno stukać jak i kablować. Donosicielstwu, agresji i apatii społeczeństwa poświęcony jest znaczny procent piosenek PLOHO, co wyróżnia ich spośród Syndykatu Syberia i stawia w rzędzie spadkobierców wczesnej GRAŻDANSKIEJ OBORONY czy TELEWIZORA. „Zły mieszka najwyżej – dobry na parterze/śpiewa o tym bard ze zakurzonego winyla”. Wiktor Użakow, wokalista i gitarzysta PLOHO, mówi wprost – „Jesteśmy dziećmi dziewięćdziesiątki, ale nie chodzi nam o modę na gumy Donaldy z historyjkami. Dla nas czymś zwykłym były obrazki, które pamiętam jako szczyl z podstawówki. W moim bloku unosił się słodkawy odór palonej hery, pod wejściem do klatki taryfiarze sprzedawali lewą wódę z bagażnika, moi koledzy kirali klej”. Wczesne piosenki PLOHO trochę jeszcze pachną tą ironiczną modą, rodem ze stron internetowych zamieszczających zdjęcia poradzieckiej degrengolady. Pojawia się na przykład Dom Kultury Progres, do którego „ochrona wpuści cię tylko w sportowych spodniach”. Lecz sarkazm szybko ustąpił miejsca poważniejszym nastrojom.

Konstanty Usenko

Na zdjęciu Dom Kultury „Postęp”
ПРОГРЕСС
///
Ploho (zimna fala, RU) / Wiry – OLD SKULL
Old Skull