Muzycy Ploho mówią, że nie uważają się z…

Informacja Od:
Źródło by Pogłos
Data Utworzenia: 2018-03-28 15:30:06

Muzycy Ploho mówią, że nie uważają się za zespół polityczny, ale mają pełną świadomość tego, co się dzieje. „W pierogarni w Samarze dowiesz się więcej o polityce niż z wiadomości w telewizji. A na na pętli marszrutek w Jekaterynburgu można poczytać sobie odręcznie pisane ogłoszenia, kartki w formacie A4 z fragmentami Księgi Apokalipsy. To migawki ze współczesności, nie ma tu nic wymyślonego” – mówi Użakow, za swoją najważniejszą książkę uważający Ucieczkę od wolności Ericha Fromma. Tytuły albumów PLOHO też pochodzą jak gdyby z psychologii społecznej: Pogodzenie się i odrzucenie, Kultura dominacji. „Naszym modelem jest sinusoida, wszystko w Rosji zawsze dzieje się na przemian. Weźmy chociażby ostatnie protesty – ludzie podniecają się odrzucaniem, lecz tak naprawdę dawno ze wszystkim się pogodzili. To fałszywe odrzucenie, bo nigdy nic z tego nie wyniknie. Rzeczywistość została olana już dawno temu. Nasza działalność bazuje właśnie na tej przeciwstawności”. Autor tekstów mówi, że głównym tworzywem są jego sąsiedzi – obywatele tłoczący się w tramwajach o szóstej nad ranem i ci sami ludzie o dziewiętnastej w domach przed telewizorami. Napaść – modelem społecznych zachowań! to tytuł jednego z kawałków. „Co trzeci tu jest kapitanem/który forsował obce granice/Twardą ręką przetrząsał cudze kieszenie/celował koltem w czyjąś twarz(…)/Piloci poskręcali szyje/lecz już z powodu innych pętli/Pojęli wreszcie, że trwa polowanie/a ogień prowadzony jest właśnie z ich maszyn”. Ściany, które mają uszy i zasada ograniczonego zaufania to główne tematy PLOHO. „O tym, gdzie noże się kryją za plecami/O miejscach, w których można kupić miłość/Lepiej już bym milczał, lecz pytano mnie i udzieliłem odpowiedzi/O tym, gdzie najgłodniejsze z psów kładą swe głowy pod gilotynę/Paplałem o tym bez sensu, więc lepiej już będę milczał”. Wszędzie znaleźć można jakichś „porządnych obywateli” wyczulonych na obecność wrogich lub amoralnych elementów w swym towarzystwie. „Bez kompromisu, zamknięte koło – ten model wybrałeś sam/Maksymalnie komplikować wszystko naokoło siebie i dziwić się zwykłym rzeczom/Kup największy telewizor jaki zobaczysz w markecie/Oddaj pieniądze Cerkwi, jeśli boli cię dusza/Przegryź orzeszkiem i niech młyn kręci się dalej/I niech kogoś zamkną dzięki twojej współpracy – demokracja w praktyce”. Użakow jest pesymistą, nie wierzy w powodzenie jakichkolwiek akcji sprzeciwu. „Zatykasz usta rękami – kto próbuje iść pod wiatr, w końcu się potknie/Nie chcesz myśleć już o niczym ani bić drewnianą szabelką w ołowianą tarczę/ Tak ma być i tak się stanie – przyjdą po ciebie odpowiedni ludzie/Tak ma być i tak się stanie – kraj o tobie nie zapomni”. Wybiera wycofaną pozycję outsidera, który będzie robił to, na co ma ochotę i nie pozwoli, by społeczeństwo właziło mu butami w życie. „Mój szybki krok zmienia bieg na bieg/Łapać go! winny może być tu każdy biegnący człowiek/Ma zbyt duże źrenice, ma zbyt duży plecak/A ja sam ustalę, jakie tempo/będzie miał mój spacerowy krok”.

Konstanty Usenko

///
Ploho (zimna fala, RU) / Wiry – OLD SKULL
Old Skull